Wydawca treści
Obszary Chronionego Krajobrazu na terenie Nadleśnictwa Daleszyce
Lasy Nadleśnictwa Daleszyce leżą na terenie trzech obszarów mających status Obszarów Chronionego Krajobrazowego. Największy areał daleszyckich lasów objęty jest Cisowsko-Orłowińskim OChK i Chmielnicko-Szydłowskim OChK
Cisowsko-Orłowiński OChK pokrywa się z otuliną Cisowsko-Orłowińskiego Parku Krajobrazowego. Zgodnie z Rozporządzeniem Nr 80/2005 Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 14 lipca 2005 r., w sprawie Cisowsko-Orłowińskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Urz. Nr 156 z dn. 20.07.2005 r., poz. 1941)7 całkowita jego powierzchnia wynosi 23 748 ha.
Obejmuje on tereny rolnicze i leśne, lesistość tego obszaru wynosi około 28 %, znajduje się na jego obszarze 10 pomników przyrody oraz 2 zespoły przyrodniczo-krajobrazowe, oprócz walorów przyrodniczych znajduje się tu wiele zabytków świadczących o bogactwie kulturowym tego regionu. Część wschodnia obszaru charakteryzuje się ciekawym reliefem powierzchniowym typowym dla obszarów lessowych.
Chmielnicko-Szydłowski OChK położony jest w środkowo-wschodniej części województwa świętokrzyskiego. Znajduje się w granicach zlewni rzek Wschodniej i Sanicy, a częściowo także Pierzchnianki, Łagownicy i Czarnej Staszowskiej.
Na podstawie Rozporządzenia Nr 89/2005 Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie obszarów chronionego krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Św. Nr 156 z dn. 20.07.2005 r., poz. 1950)[1] całkowita powierzchnia tego obszaru wynosi 56 999 ha.
Jest to obszar o krajobrazie rolniczo-leśnym. W jego szacie roślinnej najciekawsze są lasy o charakterze naturalnym, których większe kompleksy zachowały się między Włoszczowicami a Piotrkowicami, na zachód od Chmielnika i na południe od Drugni. Pod względem siedliskowym przeważają tu bory sosnowe i bory mieszane, chociaż zachowały się również fragmenty bagiennych borów trzcinnikowych, olsów i łęgów. Ważnym elementem środowiska są tu również fitocenozy nieleśne, z których największą wartość przedstawiają różne postacie torfowisk (wysokie, przejściowe i niskie).
Na terenie opisywanego OChK znajduje się jeden częściowy rezerwat przyrody – „Radomice", gdzie na siedliskach łęgu jesionowo-wiązowego i grądu niskiego wystepują znaczne ilości cisa pospolitego.
Podkielecki OChK położony jest w centralnej części województwa świętokrzyskiego, obejmuje tereny otaczające Kielce od północy i wschodu, położone głównie w zlewni rzek Lubrzanki
i częściowo Kamionki oraz Bobrzy.
Na podstawie Rozporządzenia Nr 89/2005 Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie obszarów chronionego krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Św. Nr 156 z dn. 20.07.2005 r., poz. 1950)[1] całkowita powierzchnia tego obszaru wynosi 25 498 ha.
Flora tego obszaru jest silnie zróżnicowana. W Paśmie Klonowskim grupują się cenne zbiorowiska lasów liściastych, świeże bory sosnowe i bory mieszane z udziałem jodły. Na szczególną uwagę zasługują zbiorowiska buczyny sudeckiej z żywcem dziewięciolistnym. W obniżeniach Doliny Wilkowskiej, na torfach, występują charakterystyczne dla Gór Świętokrzyskich borealne świerczyny z licznymi gatunkami roślin chronionych. Południową część obszaru (Grupa Otrocza i Pasmo Brzechowskie) porastają bory sosnowe i bory mieszane z udziałem jodły.
Doliny prawie wszystkich rzek zachowały charakter cennych stref łąkowo-wodnych. Szczególnymi walorami geobotanicznymi, krajobrazowymi oraz kulturowymi wyrożnia się przełom Lubrzanki w Mąchocicach.
Najcenniejsze przyrodniczo obszary objęte zostały ochroną rezerwatową; znajdują się tu dwa takie obiekty: „Barcza" i „Sufraganiec".
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Leśny Kompleks Promocyjny Puszcza Świętokrzyska
Leśny Kompleks Promocyjny Puszcza Świętokrzyska
Leśny Kompleks Promocyjny „Puszcza Świętokrzyska" obejmuje powierzchnię 68245 ha, a w jego skład wchodzą następujące Nadleśnictwa: Daleszyce, Kielce, Łagów, Skarżysko, Suchedniów i Zagnańsk.
Leśny Kompleks Promocyjny „Puszcza Świętokrzyska" powołany na mocy Zarządzenia nr 75 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z 13 grudnia 2004 roku. Jego obszar znajduje się w całości na terenie województwa świętokrzyskiego i obejmując większość obszaru dawnej Puszczy Świętokrzyskiej. W centrum LKP położone są Kielce – stolica województwa świętokrzyskiego. Pod względem rejonizacji przyrodniczo – leśnej jego teren zalicza się do VI Krainy Małopolskiej, mezoregionów Łysogórskiego i Puszczy Świętokrzyskiej.
Leśny Kompleks Promocyjny „Puszcza Świętokrzyska" obejmuje powierzchnię 68245 ha, a w jego skład wchodzą następujące Nadleśnictwa: Daleszyce, Kielce, Łagów, Skarżysko, Suchedniów i Zagnańsk.
Teren LKP obejmuje wyżynne, podgórskie i górskie kompleksy leśne otaczające Świętokrzyski Park Narodowy ze znacznym udziałem drzewostanów naturalnych, zwłaszcza jodłowych i bukowych z domieszką jawora, grabu i modrzewia. Specyfiką gospodarki leśnej na tym obszarze jest naturalne odnawianie się lasu, zwłaszcza drzewostanów jodłowych. Zróżnicowanie geologiczne i wysokościowe powodują znaczną mozaikowatość gleb, co wpływa na urozmaicony skład gatunkowy lasu i występowanie drzewostanów mieszanych. Cały obszar LKP leży w zlewniach rzek stanowiących lewobrzeżne dopływy środkowej Wisły tj. Nidy, Czarnej Staszowskiej, Koprzywianki, Kamiennej, Iłżanki i Pilicy.
Obszar Leśnego Kompleksu Promocyjnego „Puszcza Świętokrzyska" należy do najcenniejszych obszarów przyrodniczych, krajobrazowych i kulturowych regionu świętokrzyskiego. Bogactwo rzeźby geologicznej, występowanie szerokiego wachlarza siedliskowych typów lasów (od borów suchych do olsów, a także siedlisk wyżynnych i górskich) sprawiło, że powstało na tym obszarze szereg form ochrony przyrody w tym:
- 5 parków krajobrazowych
- 1 obszar chronionego krajobrazu
- 21 rezerwatów przyrody
- 24 użytków ekologicznych
- 2 stanowiska dokumentacyjne
- 5 zespołów przyrodniczo- krajobrazowych
- 42 pomniki przyrody
Do najbardziej znanych można zaliczyć:
- Jaskinię Raj
- Rezerwat Karczówka
- Rezerwat Świnia Góra
- Rezerwat Sufraganiec
- Rezerwat Białe Ługi
- Pomnik przyrody „Dąb Bartek"
- Obszary „Natura 2000"
Celem działania LKP „Puszcza Świętokrzyska" jest:
- promocja trwale zrównoważonej gospodarki leśnej
- ochrona zasobów przyrody w lasach
- edukacja przyrodniczo- leśna społeczeństwa