Wydawca treści
Hodowla Lasu
Początki hodowli lasu, poprzez próby odnawiania wyciętych drzewostanów, sięgają średniowiecza. Polegały głownie na pozostawianiu nasienników do obsiewu, ale także odnotowywane były próby sztucznego wprowadzania sadzonek na ogołoconej z drzewostanu powierzchni.
Właściwy rozwój nastąpił jednak w wieku XIX, kiedy to okazało się że zwiększone zapotrzebowanie na drewno wymusza kierowanie wzrostem i rozwojem drzewostanów tak by były w stanie zaspokajać potrzeby społeczeństwa. Powstała więc nauka zajmująca się badaniem praw powstawania i rozwoju zbiorowisk leśnych, zwanych drzewostanami, oddziaływaniami zachodzącymi pomiędzy drzewostanem a otoczeniem oraz w jego wnętrzu. Badano także wpływ zabiegów hodowlanych na uzyskiwaną jakość drewna i dynamikę wzrostu drzew.
Hodowla lasu zajmuje się więc zachowaniem równowagi pomiędzy użytkowaniem rębnym (pozyskiwaniem surowca),a pozaprodukcyjnymi funkcjami lasu. Dba o zwiększanie zasobów, zachowanie trwałości użytkowania przy jednoczesnym wytwarzaniu niezbędnego dla społeczeństwa surowca.
Do zadań Hodowli lasu należy:
- utrzymanie ciągłości lasu
- powiększanie zasobów leśnych
- otrzymywanie wysokiej jakości surowca drzewnego
- zapewnienie pozytywnego oddziaływania lasu na stosunki wodne, warunki zdrowotne, krajobraz itp.
- wzmaganie odporności drzewostanów na szkodliwe czynniki naturalne i sztuczne
Cele te uzyskiwane są poprzez wykonywanie zabiegów zaczynając od przygotowania nasion o odpowiednich właściwościach genetycznych, poprzez wyprodukowanie sadzonek, założenie upraw lub wykorzystanie naturalnego obsiewu do powstania naturalnego odnowienia, kształtowanie młodników i drzewostanów o odpowiednim składzie gatunkowym i jakości, kończąc na cięciach w dojrzałym drzewostanie mających na celu przygotowanie danej powierzchni do odnowienia porządnymi gatunkami (hodowla lasu zajmuje się określeniem drzew przeznaczonych do wycięcia, samą techniką wycinki zajmuje się użytkowanie lasu).
Hodowlę Lasu można podzielić na ogólną (zajmującą się ekologicznymi podstawami hodowli) i szczegółową (zajmującą się ustalaniem metod i techniki prowadzonych zabiegów). Dział drugi opiera się na zasadach wypracowanych przez dział ogólny. Bardziej szczegółowym podziałem jest wyróżnienie działów zajmujących się wykonaniem poszczególnych zadań hodowli lasu np. szkółkarstwo zajmujące się produkcją materiału sadzeniowego itd., podział ten omówiono w rozwinięciach tego artykułu.
Najnowsze aktualności
Wyniki IV Regionalnej Submisji Drewna Szczególnego
Wyniki IV Regionalnej Submisji Drewna Szczególnego
IV Regionalna Submisja Drewna Szczególnego
Blisko 530 m3 najlepszego drewna ze świętokrzyskich i radomskich lasów zostało sprzedane na IV Regionalnej Submisji Drewna Szczególnego RDLP w Radomiu.
Submisję rozstrzygnięto 29 listopada w Nadleśnictwie Włoszczowa, gdzie znajdował się plac, na którym zgromadzono drewno. Pochodziło ono z 18 nadleśnictw RDLP w Radomiu. Oferty złożyło 17 podmiotów zajmujących się produkcją okleiny, forniru oraz drzwi i ekskluzywnych mebli, a także gontów (modrzew). Sprzedano 97,8% oferowanego surowca – drewno liściaste (dębowe, olchowe i jesionowe), oraz drewno iglaste (modrzewiowe).
Podobnie jak w poprzednich latach, największym powodzeniem cieszył się surowiec dębowy poszukiwany przez firmy zajmujące się produkcją wysokiej jakości oklein. Zainteresowane były nim firmy nie tylko z Polski, ale też z Austrii i Estonii. Rekordowy los (sztuka) pochodził z lasów Nadleśnictwa Kozienice, za metr sześcienny zapłacono aż 4 004 zł (7 247 zł za sztukę o długości 3,60 m i średnicy 80 cm). Charakteryzował się szczególną barwą drewna, brakiem wad na pobocznicy i wąskim bielem przy odpowiedniej długości kłody.
Drewno dębowe w dobrej cenie sprzedano także z pozostałych nadleśnictw: Chmielnika, Daleszyc, Grójca, Jędrzejowa, Kielc, Łagowa, Marcul, Ostrowca Świętokrzyskiego, Pińczowa, Radomia, Rudy Malenieckiej, Starachowic, Staszowa, Włoszczowy i Zwolenia. Łącznie sprzedano 393 m3 tego surowca (konkurencja była duża – z 17 ofert 14 były ofertami z zapotrzebowaniem na dęba, obłożono 3 068 m3). Średnia cena za m3 wyniosła 2 531 zł.
Tradycyjnie dużo sprzedano olchy – tym razem 110 m3, pochodzącej głównie z Nadleśnictwa Włoszczowa, które jest pionierem na terenie radomskiej dyrekcji w sprzedaży drewna w formule submisji. Olcha ta odznacza się unikalnym rysunkiem i barwą, rzadko spotykanymi w innych regionach kraju. Ze względu na te cechy jest poszukiwana przez producentów oklein. Najwyższą, jednakową cenę zaoferowano za los nr 503 – drewno o długości 10,60 m i średnicy 48 cm z Nadleśnictwa Włoszczowa, tj. 1 252 zł za m3. Za surowiec olchowy uzyskano średnią cenę 918 zł/m³.
Modrzew wystawiły nadleśnictwa Suchedniów i Skarżysko. Uzyskano cenę średnią 1 220 zł/m3. Jesion został sprzedany za cenę średnią 1 128 zł/m3.
Średnia cena sprzedaży wszystkich gatunków była wyższa niż uzyskana w trakcie poprzednich regionalnych submisji i wyniosła 2 131 zł za m3. Doświadczenia z submisji są pozytywne – leśników cieszy to, że uwzględniając inne funkcje lasu potrafią wyprodukować drewno o ponadprzeciętnych cechach użytkowych docenianych przez producentów z branży drzewnej. Tym bardziej że jest to produkt ekologiczny i odnawialny powstający z poszanowaniem zasad zrównoważonego rozwoju i przepisów prawa, co potwierdzają certyfikaty FSC® i PEFC. Drewno to budzi zainteresowanie nie tylko odbiorów, ale i leśników – jest to doskonała sposobność do szkoleń brakarzy.
RDLP w Radomiu ugruntowała swoje miejsce w kalendarium submisji w LP. Warte podkreślenia w tegorocznej submisji jest to, że dobrym kierunkiem jest specjalizacja w kierunku wyselekcjonowanego dębu, który jest poszukiwany przez nabywców. Kolejne spostrzeżenie dotyczy potwierdzenia marki jaką jest olcha włoszczowska. Nie byłoby jednak efektów gdyby nie wspólny wysiłek wszystkich pracowników zaangażowanych w submisję, szczególnie brakarzy.
